Γιατί οι ανθρώπινες δεξιότητες είναι το κλειδί στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης

Της Kristin Stoller

Την περασμένη εβδομάδα, στο Σικάγο, η Διευθύντρια Μετασχηματισμού της ServiceNow, Kelley Steven-Waiss, έθεσε σε μια αίθουσα γεμάτη διευθυντές ανθρώπινου δυναμικού μια τολμηρή ερώτηση: Μήπως τα πτυχία στην επιστήμη των υπολογιστών δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο πολύτιμα όσο ισχυρίζονται όλοι;

Σε έναν κόσμο που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην τεχνητή νοημοσύνη, κάποιοι προφανώς θα γελάσουν με μια τέτοια γνώμη. Εγώ όμως έσπευσα να αφουγκραστώ περαιτέρω: Μήπως, όπως αναρωτήθηκε η Steven-Waiss, είναι πολυτιμότερα τα πτυχία στην επικοινωνία; Οι δεξιότητες επικοινωνίας που μαθαίνουν οι φοιτητές – όπως η επίλυση συγκρούσεων και η ικανότητα να επηρεάζουν, να πείθουν και να εμπνέουν – απλώς θα αυξάνονται σε σημασία στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, όπως ανέφερε το γνωστό στέλεχος σε δείπνο του Fortune που διοργανώθηκε σε συνεργασία με τη ServiceNow.

Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα θεωρία και μπορεί να έχει νόημα σε μια εποχή όπου οι αγγελίες για εργασία στον τεχνολογικό τομέα παραμένουν κατά 36% κάτω από τα επίπεδα πριν από την πανδημία και οι θέσεις εισαγωγικού επιπέδου στον τεχνολογικό τομέα έχουν μειωθεί κατά 34%, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Indeed.

Και καθώς ορισμένοι φοβούνται ότι οι θέσεις εισαγωγικού επιπέδου θα μπορούσαν να μειωθούν εξαιτίας της τεχνητής νοημοσύνης, ίσως είναι καιρός να σκεφτούμε άλλες επιλογές για τους νέους αποφοίτους. Η Steven-Waiss πρότεινε μια λύση: Ένα διετές πρόγραμμα σταδιοδρομίας εισαγωγικού επιπέδου όπου οι νεοπροσληφθέντες εισέρχονται σε μια «δεξαμενή επίλυσης προβλημάτων». Η ίδια οραματίζεται ότι οι εταιρείες θα προσλαμβάνουν κάθε χρόνο έως και 100 άτομα με ψηφιακές δεξιότητες, στην αρχή της καριέρας τους, που θα πηγαίνουν σε διάφορα τμήματα σε μια εταιρεία και θα ανακαλύπτουν εν τέλει πού μπορεί να είναι βέλτιστη η συνεισφορά τους.

«Είναι σαν τη νέα δουλειά που μάθαμε εμείς οι GenXers ανεβαίνοντας στην εταιρική ιεραρχία ή κάνοντας μια καλοκαιρινή εργασία. Θα υπάρχουν άνθρωποι που θα πουν, “Θεέ μου, είμαι πολύ καλή στη μηχανολογία” ή “Είμαι πολύ καλή στη διαχείριση προϊόντων” ή “Είμαι πολύ καλή στα χρηματοοικονομικά”», είπε. «Είναι μια ομάδα επίλυσης προβλημάτων με μια αποστολή και θα μάθουν πώς να συνεργάζονται, και πιθανότατα θα δούμε καινοτόμες νέες λύσεις που οι υπάρχουσες ομάδες δεν θα έβρισκαν αλλιώς».

Η Steven-Waiss επισημαίνει ότι αυτό το μοντέλο θα έκανε καλό και στα οικονομικά αποτελέσματα. Οι εταιρείες δεν θα χρειαζόταν να έχουν συγκεκριμένες θέσεις εργασίας σε κάθε τμήμα για να τις προϋπολογίσουν. Όλοι στην ομάδα επίλυσης προβλημάτων θα έβγαζαν τον ίδιο μισθό και τα οικονομικά τμήματα θα γνώριζαν ακριβώς ποια θα ήταν η δαπάνη.

«Όταν μεγαλώνεις σε έναν συγκεκριμένο ρόλο ή επαγγελματική πορεία, σχεδόν πάντα φοράς αυτό το “καπέλο”. Έτσι, όταν εναλλάσσεσαι σε θέσεις χωρίς προκαθορισμένο ρόλο, καταλήγεις να φοράς το “καπέλο” της εταιρείας», κατέληξε η Steven-Waiss. «Εστιάζεις στο υπό επίλυση πρόβλημα, και μαθαίνεις πολλά για τη δυναμική και τη λειτουργία της εταιρείας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:

• Nvidia: Τα αποτελέσματα που θα δοκιμάσουν την πίστη της Wall στην «έκρηξη» της τεχνητής νοημοσύνης
• Η στρατηγική στροφή της xAI του Έλον Μασκ και η «μάχη» με την OpenAI
• Ο Σαμ Άλτμαν αποκαλύπτει πώς η πατρότητα άλλαξε τις προτεραιότητές του στην OpenAI