Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός μόλις άνοιξε. Καθώς το φόρουμ των μεγάλων κεφαλιών έχει γίνει μεγαλύτερο – μερικοί θα έλεγαν ότι είναι υπερβολικά μεγάλο – με την πάροδο των χρόνων, έχει μετατραπεί περισσότερο έναν χώρο συμφωνιών από μια σύνοδο ηγεσίας της σκέψης.
Όμως, το Νταβός εξακολουθεί να είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο για να σηκώσει κανείς δάχτυλο στον άνεμο και να δει ποια θα είναι τα βασικά οικονομικά και πολιτικά ζητήματα του έτους. Στοιχηματίζουμε ότι στην κορυφή της λίστας θα είναι η προσπάθεια των Big Tech να ανανεωθούν.
Οι Fangs – Facebook, Amazon, Netflix και Google – αντιμετωπίζουν μια κρίση που περιλαμβάνει τις γνωστικές, τις πολιτικές και τις οικονομικές πτυχές. Οι ακτιβιστές, οι ρυθμιστικές αρχές και ακόμη και ορισμένα στελέχη τεχνολογίας ζητούν έρευνα για τον εθιστικό χαρακτήρα των smartphones και των κοινωνικών δικτύων.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα, το Κογκρέσο επέπληξε για άλλη μια φορά το Facebook, το Google και το Twitter για τη διαχείριση εξτρεμιστικού περιεχομένου. Το συμπέρασμα; Δεν έχουν σαφείς απαντήσεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα εμποδίσουν τη χρήση των πλατφορμών τους για πράγματα όπως οι ρωσικές εκλογικές παρεμβάσεις ή από κυβερνήσεις σε μέρη όπως η Μυανμάρ για να προετοιμάσουν τους πληθυσμούς τους για ομάδες θανάτου και γενοκτονία.
Πράγματι, υπάρχουν στοιχεία που συνδέουν την άνοδο των τεχνολογιών πλατφόρμας με την πτώση της εμπιστοσύνης στην ίδια τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Το 65% του πληθυσμού παίρνει τα νέα του από πλατφόρμες και ιστοσελίδες συλλογής, σύμφωνα με την έρευνα του Edelman Trust Barometer για 28 χώρες.
Δυστυχώς, το γεγονός ότι το Facebook, το Google και το Twitter προσφέρουν σήμερα στον κόσμο το μεγαλύτερο μέρος των ειδήσεών του συνέπεσε επίσης με τη μείωση της εμπιστοσύνης στις φιλελεύθερες δημοκρατικές κυβερνήσεις. Οι φιλτραρισμένες φούσκες που δημιουργούνται από αυτές τις πλατφόρμες ωθούν τους ανθρώπους προς την ακροδεξιά ή αριστερό εξτρεμιστικό περιεχόμενο και αυτό έχει την τάση να διαβρώνει την πίστη τους σε υπάρχοντα θεσμικά όργανα.
Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο είναι τόσο περίεργο που η τελευταία προσπάθεια του διευθύνοντος συμβούλου του Facebook, Μαρκ Ζούκερμπεργκ, να «διορθώσει» τα προβλήματα της εταιρείας συνεπάγεται την απομάκρυνση των ανθρώπων από ιστοσελίδες νέων και το σπρώξιμο προς τους φίλους και την οικογένεια. Δυστυχώς, οι άνθρωποι που είμαστε πιο κοντά είναι οι ίδιοι που δημιουργούν τις φιλτραρισμένες φούσκες μας. Οι φούσκες είναι αρκετά κερδοφόρες για τις πλατφόρμες, οι οποίες μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν για να διοχετεύσουν αδιαφανή πολιτική και εταιρική διαφήμιση σε άτομα, μηνύματα που συνήθως μιλούν στις δικές τους προκαταλήψεις.
Είναι πολύ συχνά πράγματα που δεν θα φαίνονταν καλά στο φως της ημέρας, γεγονός που είναι ένας από τους λόγους που οι εταιρείες Big Tech ασκούν πιέσεις εναντίον κινήσεων όπως ο νόμος για τις έντιμες διαφημίσεις, που θα τις ανάγκαζε να φέρουν την πολιτική τους διαφήμιση στο φως της ημέρας, όπως κάθε άλλη εταιρεία μέσων ενημέρωσης.
Συνεχίζουν επίσης να ασκούν πιέσεις εναντίον της κατάργησης των κενών όπως το CDA230, τα οποία θα εξοντώσουν τις ειδικές και παρωχημένες επιδοτήσεις που η Big Tech απολάμβανε ως νεαρή και εκκολαπτόμενη βιομηχανία στα μέσα της δεκαετίας του ’90, αντί της μεγαλύτερης οικονομικής και πολιτικής δύναμης στον κόσμο. Ίσως, το σημαντικότερο, δεν ακούν τους σκληρότερους επικριτές τους.
Όταν αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα και θέλετε σοβαρά να το λύσετε, απευθυνθείτε στους ανθρώπους που είναι πιο σκληροί μαζί σας. Η προσέγγιση των Big Tech είναι ότι εξακολουθεί να έχει την αίσθηση ότι οι άνθρωποι που ασκούν κριτική απλά «δεν το πιάνουν».
Αντίθετα, αυτό που βλέπετε είναι ένα κλασσικό τέχνασμα δημοσίων σχέσεων αποφυγής και καθυστέρησης. Το Facebook κάνει ανακοινώσεις γύρω από πράγματα όπως η εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού στην Ευρώπη, η οποία είναι σίγουρα ένα αξιόλογο έργο, αλλά δεν αντιμετωπίζει κανένα από τα μεγάλα προβλήματα εικόνας για το τοξικό επιχειρηματικό τους μοντέλο. Μια πραγματική μετατόπιση θα άνοιγε τα αλγοριθμικά μαύρα κουτιά τους και θα δημιουργούσε έναν ιστότοπο στον οποίο το κοινό θα μπορούσε να δει και να αναζητήσει τα είδη διαφήμισης που βγαίνει στους χρήστες. Μπορεί επίσης να δημιουργήσει σαφέστερες ρήτρες opt-out σχετικά με την παρακολούθηση δεδομένων και να έχει ένα καθεστώς περιορισμών στη χρήση δεδομένων.
Κανένα από αυτά δεν συμβαίνει. Στο Νταβός, τα τεχνικά στελέχη θα συνεχίσουν να προσπαθούν να εξανθρωπίσουν την τεχνητή νοημοσύνη, να μιλούν για τις προσπάθειές τους γύρω από την εκπαίδευση και την επανεκπαίδευση και γενικά να προωθούν τη δουλειά τους ως να μη συνέβη τίποτα. Αλλά είναι ήδη σαφές ότι οι πολιτικοί και στις δύο πλευρές του φάσματος αρχίζουν να διαμορφώνουν μια οικονομική ατζέντα που περιλαμβάνει, σωστά, μια επικέντρωση στη μονοπωλιακή δύναμη των μεγαλύτερων εταιρειών, κυρίως των Fangs.
Τον Δεκέμβριο, ο Κιθ Έλισον, ο συμπρόεδρος της Δημοκρατικής Εθνικής Επιτροπής, εισήγαγε νέα νομοθεσία, την Επιτροπή Ανταγωνισμού του 21ου αιώνα, για την αντιμετώπιση της μονοπωλιακής εξουσίας και των αντιανταγωνιστικών αποτελεσμάτων της. Αρκετοί υποψήφιοι Δημοκρατικοί του Κογκρέσου (Όστιν Φρέρικ στην Αϊόβα, Λίλιαν Σαλέρνο στο Τέξας) εκστρατεύουν με πλατφόρμες κατά των Big Tech, όπως και οι Ρεπουμπλικάνοι όπως ο Τζος Χόλι, υποψήφιος της Γερουσίας των ΗΠΑ, ο οποίος, ως Γενικός Εισαγγελέας του Μισούρι, ξεκίνησε μια αντιμονοπωλιακή έρευνα κατά της Google. Πολιτικοί όπως η Δημοκρατική Ελίζαμπεθ Γουόρεν αυξάνουν τη ρητορική για το θέμα αυτό.
Δεν προκαλεί έκπληξη. Πέρυσι, όταν η δημοσκοπική εταιρεία Gallup ρώτησε τους συμμετέχοντες σε έρευνα εάν ήταν ικανοποιημένοι με το «μέγεθος και την επιρροή των μεγάλων εταιρειών», το 58% είπε όχι.
Το βασικό πολιτικό και οικονομικό ζήτημα, όχι μόνο στο Νταβός, αλλά στις μεσοπρόθεσμες εκλογές στις ΗΠΑ και ακόμη και στις προεδρικές εκλογές το 2020, μπορεί να είναι η δύναμη των Big Tech.