Η απόφαση της FCC για την ανατροπή των κανόνων «ουδετερότητας του δικτύου», οι αρχές που ορίζουν ότι οι πάροχοι υπηρεσιών διαδικτύου πρέπει να αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο κάθε διαδικτυακή κίνηση, έχουν αλλάξει ξαφνικά και ουσιαστικά το τοπίο για τις Big Tech και τις τηλεπικοινωνίες.
Πρόκειται για μια μεγάλη υπόθεση και κάτι που μπορεί να αναφερθεί ως το πρώτο μεγάλο ρυθμιστικό πλήγμα στη δύναμη των μεγαλύτερων ιδιοκτητών πλατφόρμας ή των «FANGs», δηλαδή Facebook, Amazon, Netflix και Google.
Υπάρχουν άμεσοι νικητές (AT&T, Verizon, Sprint, T-Mobile) καθώς και ηττημένοι (όπως το Netflix, το οποίο εξάγει το μεγαλύτερο εύρος ζώνης με αυξημένη κίνηση στο διαδίκτυο, και το Hulu). Αλλά υπάρχουν και επιπτώσεις μεγαλύτερης κλίμακας στον τρόπο που σκεφτόμαστε το ρυθμιστικό τοπίο για τις Big Tech, το οποίο μέχρι στιγμής ήταν απίστευτα επιεικές.
Η ουδετερότητα του δικτύου, ένας όρος που επινοήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από τον ακαδημαϊκό Τιμ Γου, συγγραφέα του «The Attention Merchants» (Οι έμποροι της προσοχής), έχει κατανοηθεί ως στενογραφία της ιδέας ότι όλοι – πλούσιοι και φτωχοί, start-up εταιρείες και πολυεθνικές – πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιούν το Ίντερνετ σε ισότιμους όρους.
Οι φιλελεύθεροι στις ΗΠΑ υποστήριξαν την ιδέα για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης. Ορισμένοι συντηρητικοί, αλλά και ορισμένα μέλη της επιχειρηματικής κοινότητας, υποστήριξαν ότι πρόκειται για στρεβλωτικό κανονισμό που εμποδίζει τους παρόχους υπηρεσιών Ίντερνετ που εγκαθιστούν τις ίνες για αυτό που ουσιαστικά είναι ο σιδηρόδρομος του 21ου αιώνα από τη σωστή νομισματοποίηση της επένδυσής τους.
Οι ιδιοκτήτες μεγάλων τεχνολογικών πλατφορμών, οι οποίοι υπήρξαν οι μεγαλύτεροι μεμονωμένοι εταιρικοί δικαιούχοι της δικτυακής ουδετερότητας, μέχρι σήμερα έπαιξαν και τις δύο πλευρές αυτής της συζήτησης προς όφελός τους. Αυτοί και άλλοι υποστηρικτές της αρχής – συμπεριλαμβανομένων πολλών νεοϊδρυόμενων επιχειρήσεων που ανησυχούν ότι θα απομονωθούν από τις αγορές τους εάν οι μεγαλύτεροι παίκτες με βαθύτερες τσέπες μπορούν να πληρώσουν για την ταχύτερη παράδοση των δεδομένων τους στους καταναλωτές – έχουν προωθήσει όχι μόνο το φιλελεύθερο κοινωνικό επιχείρημα, αλλά το επιχειρησιακό επιχείρημα ότι η περισσότερη δύναμη του ISP θα απέτρεπε την καινοτομία.
Παρόλα αυτά, καθώς οι FANGs παίρνουν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο του εταιρικού πλούτου, η οικονομική και πολιτική εξουσία τους κάνει το τελευταίο επιχείρημα πιο δύσκολο να στηριχθεί. Ορισμένοι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι FANG αποτελούν μεγαλύτερο κίνδυνο για την καινοτομία από ό, τι οι τηλεπικοινωνίες, οι οποίες προσπαθούν να μεγιστοποιηθούν σε μεγάλο βαθμό για να ανταγωνιστούν τη δύναμη των πλατφορμών, όπως αποδεικνύει η πρόσφατη προσφορά της AT&T για την Time Warner. Άλλοι δήλωσαν ότι η ουδετερότητα του δικτύου πρέπει να περιλαμβάνει πράγματα όπως η ουδετερότητα αναζήτησης ή η ουδετερότητα των καταστημάτων εφαρμογών, προκειμένου να μην υπερισχύουν οι μεγαλύτεροι τεχνολογικοί παίκτες.
Οι πιθανές τομεακές και γεωγραφικές επιπτώσεις της κατάργησης της καθαρής ουδετερότητας είναι μεγάλες και αμέτρητες. Ένα μεγάλο ερώτημα τώρα είναι εάν οι πάροχοι υπηρεσιών Ίντερνετ θα σπεύσουν να επενδύσουν περισσότερο στην ευρυζωνική υποδομή, η οποία είναι απολύτως αναγκαία στις ΗΠΑ, καθώς θα μπορούν να αντλούν περισσότερα χρήματα από τους βαριούς χρήστες του FANG. Ή αν οι ίδιοι οι FANGs θα κοιτάξουν να μπουν στο ευρυζωνικό παιχνίδι με πιο εμφανή τρόπο.
Είναι επίσης πιθανό ότι η Ευρώπη θα ακολουθήσει το παράδειγμα της πολιτικής των ΗΠΑ, το οποίο θα επέτρεπε στους ευρωπαϊκούς εγχώριους τηλεπικοινωνιακούς φορείς – οι οποίοι υπέφεραν σε μεγάλο βαθμό από τον ανταγωνισμό με τους FANG – να παραμείνουν σε χαμηλά επίπεδα, χρεώνοντας πολύ υψηλότερες τιμές στις αμερικανικές εταιρείες πλατφόρμας. Μπορεί επίσης να προσθέσει στα ευρωπαϊκά φορολογικά ταμεία, δεδομένου ότι θα ήταν ευκολότερο να φορολογηθούν οι τοπικοί φορείς. Όλα αυτά έχουν τα συστατικά ενός ανεπίσημου εμπορικού πολέμου, καθώς και μια μεγάλη μετατόπιση στη διάρθρωση του κόστους των εταιρειών FANG.
Μπορεί επίσης να είναι η αρχή του από καιρό προβλεπόμενου «Splinternet», στο οποίο το Διαδίκτυο θα γίνει πολύ πιο βαλκανισμένο (με την Κίνα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ να πηγαίνουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις).