Αυξημένα είναι τα περιστατικά των παιδιών που είναι «εθισμένα» στο διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τα παιδιά, όπως όλα δείχνουν, εθίζονται στο διαδίκτυο λόγω της κοινωνικο-οικονομικής κρίσης και της ενίσχυσης της τεχνολογίας, ενώ «φιλοξενούνται» στη μονάδα εφήβων του νοσοκομείου Παίδων «Παναγιώτης και Αγλαΐας Κυριακού».
Γονείς εργαζόμενοι σε πολλές δουλειές. Γονείς άνεργοι και απελπισμένοι, που κλείνονται στον εαυτό τους. Γονείς κολλημένοι στις δικές τους οθόνες… Τι γίνεται όμως με τα παιδιά;
Όλα εξαρτώνται κυρίως από τη γονεϊκή σχέση κι έπειτα από το σχολείο, εξηγεί στο --, η κυρία Τσίτσικα Άρτεμις, υπεύθυνη της μονάδας εφήβων στο νοσοκομείο Παίδων «Παναγιώτης και Αγλαΐας Κυριακού», αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εφηβικής Ιατρικής.
Η ίδια μας μίλησε για τον εθισμό των παιδιών στο διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Όπως διευκρινίζει, «βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια, λόγω της κοινωνικο-οικονομικής κρίσης ότι έχει ενισχυθεί η χρήση της τεχνολογίας με τις φορητές συσκευές στις οποίες έχουν μεγαλύτερη ιδιωτικότητα και προσβασιμότητα τα παιδιά καθημερινά, πως ο αριθμός των παιδιών που έρχονται και αυτών που απευθύνονται στη γραμμή υποστήριξης (811815), έχει αυξηθεί.
«Η ψηφιακή παιδεία βασικός παράγοντας για τη σωστή χρήση του διαδικτύου»
Πολλές φορές οι γονείς απασχολούνται σε πολλές δουλειές «για να τα φέρουν βόλτα», λείπουν αρκετά από το σπίτι, είναι άνεργοι, κλείνονται στον εαυτό τους και έτσι οι ίδιοι είναι κολλημένοι μπροστά σε μια οθόνη ή χρησιμοποιούν ηλεκτρονικές νταντάδες για να μπορούν τα παιδιά να κάνουν δικά τους πράγματα, όταν πολλές φορές εκείνοι ασχολούνται με τα τελείως βασικά. Δηλαδή τη διατροφή, την καθαριότητα, το πλήρωμα των λογαριασμών.
Έτσι, δεν υπάρχει η καθημερινή επικοινωνία με τα παιδιά, προκειμένου να έχουν αντιπροτάσεις, κίνητρα ώστε να κρατούν την ισορροπία και ακόμα αν τους τύχει κάτι με τη χρήση της τεχνολογίας να μπορούν να επικοινωνήσουν με τους γονείς.
Η ψηφιακή παιδεία είναι ένας βασικός παράγοντας για τη σωστή χρήση του Διαδικτύου, καθώς και τις αποφυγής παγίδων που κρύβονται μέσα σε αυτό.
«Όπως καταλαβαίνετε όλα αυτά εξαρτώνται πάρα πολύ από τη γονεϊκή σχέση και μετά από το σχολείο που χρειάζεται να γίνει μια ενίσχυση στη χρήση της τεχνολογίας, δηλαδή να έχουν ψηφιακή παιδεία και να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο εκπαιδευτικά ώστε να μαθαίνουν τις παγίδες που υπάρχουν και να αυτοπροσδιορίζονται.
Τα συμπτώματα που μπορεί να έχει ένα παιδί ή ένας έφηβος, τα εντοπίζουμε στον ύπνο, στη διατροφή, στις δραστηριότητες, στη σχολική επίδοση και στη φροντίδα του εαυτού τους», σημειώνει η κα. Τσίτσικα, στο --. «Όταν υπάρχουν απότομες μεταβολές σε έναν από αυτούς τους παράγοντες ή και σε συνδυασμό, τότε οι γονείς είναι καλό να απευθυνθούν σε κάποιο πλαίσιο που ασχολείται και μπορεί να εφαρμόσει κάποιο πρόγραμμα».
Τι πρέπει όμως να συμβεί για να μειωθεί και για να αντιμετωπιστεί η υπερβολική χρήση του Διαδικτύου και των ηλεκτρονικών παιχνιδιών;
«Το κάθε πρόγραμμα είναι εξατομικευμένο, ανάλογα με τις διαφορετικές ανάγκες ή αιτίες που οδήγησαν το κάθε παιδί σε μια τέτοια έκφραση. Πάντα, βλέπουμε αν υπάρχει παράλληλα κάποια κατάσταση που πρώτα αυτή θέλει παρέμβαση προκείμενου να βελτιωθεί η υπερβολική χρήση.
Έτσι εφαρμόζονται κάποια προγράμματα που έχουν να κάνουν με την κοινωνική, συναισθηματική μάθηση και τις δεξιότητες ζωής. Μαθαίνουμε στα παιδιά τα όρια, τον σεβασμό των δικαιωμάτων μέσα στο διαδίκτυο, να είναι ψηφιακοί πολίτες και να διαχειρίζονται τις δυσκολίες και να αυτοπεριορίζονται», σημειώνει και συμπληρώνει:
«Βάζουμε κάποιους στόχους και αν υπάρξει η επίτευξη των στόχων, υπάρχει θετικό πρόσημο. Πάντα κοιτάζουμε και το οικογενειακό πλαίσιο. Στηρίζουμε τους γονείς στην ενίσχυση της γονεϊκοτητάς τους, για να εγκατασταθεί μια λειτουργική και καλή σχέση καθημερινότητας για να μπορούμε να παρέμβουμε και να έχουν τα παιδιά κάποιον να επικοινωνήσουν αν κάτι τους συμβεί στο διαδίκτυο».